بسیاری از نویسندگان وتولیدگران محتوا از داشتن رسانه شخصی طفره می‌روند و آن را به امروز و فردا موکول می‌کنند.
این گونه افراد توجیهات مختلفی می‌آورند تا هر طور شده از ترس اینکه چیزی برای انتشار دادن ندارند فرار کنند.
مخلص کلام آنها اینست که من هنوز چیزی برای انتشار ندارم وباید فعلا مطالعه بکنم تا بتوانم خودم را آماده کنم،در واقع آنها انتظار دارند که مسیر برایشان کاملا مشخص باشد.
از قرار معلوم این فرد هنوز با تولید محتوا آشنا نیست.تولید محتوا یعنی شما نظر خودتان را در باب فلان مساله بگویید نه اینکه نظریات دیگران را کپی کنید.
در ضمن این دلیل اصلا قانع کننده نیست.
بگذارید مثالی برایتان بزنم،فرض کنید در جنگلی تاریک گرفتار شده‌اید و تنها وسیله‌ای که برای نجات از آنجا دارید یک فانوس است.
این فانوس قادر است فقط یک متر جلوی شما را روشن کند پس تمام مسیر برای شما مشخص و واضح نیست.از اینرو چاره کار این است که شما یک متر جلوتر بروید تا یک متر دیگر برایتان روشن شود.
مسیر تولید محتوا و انتشار هم مشابه مسیریابی در این جنگل تاریک است.
شما در ابتدا احساس می‌کنید که چیزی برای انتشار ندارید اما کافی است یک قدم رو به جلو بردارید تا قدمگاه بعدی‌تان روشن شود.
نگران قدم های بعدی نباشید،این مهم است که شما فعلا یک متر برایتان روشن شده است پس آن را طی کنید تا یک متر دیگر هم روشن بشود.
رسانه شخصی شما فانوس شماست،شما با آن می‌توانید قدم به قدم رشد کنید و کیفیت محتوایتان را بالا ببرید پس این فرصت را از دست ندهید.
ضمن اینکه رسانه شخصی می‌تواند بستری باشد برای اینکه خودتان را به دنیا معرفی کنید.
تا زمانی که چنین رسانه‌ای شکل نگیرد،سایرین از کجا خواهند فهمید که شما نویسنده هستید؟
